Ból brzucha u dzieci. Domowe wizyty lekarskie Warszawa.
Przewlekły ból brzucha u dzieci jest objawem niepokojącym. Na szczęście w zdecydowanej większości przypadków ma on charakter czynnościowy i nie jest związany z żadną groźną chorobą.
Układ pokarmowy człowieka zbudowany jest z następujących po sobie odcinków o zróżnicowanej budowie i funkcji, zwanych przewodem pokarmowym, oraz wątroby i trzustki, które produkują enzymy i wydzielają je do światła przewodu pokarmowego. Dostający się do jamy ustnej pokarm jest rozdrabniany, mieszany, wstępnie trawiony przez lipazę śliniankową, a następnie połykany. Przez przełyk trafia do żołądka, gdzie dostaje się pod silne działanie kwasu solnego wydzielanego przez błonę śluzową żołądka. Specjalna budowa wewnętrznej powierzchni ściany żołądka, zdolność jej szybkiej naprawy po uszkodzeniu i wydzielane przez nią substancje ochronne powodują, że nie ulega ona zniszczeniu przez produkowany kwas solny. Po przejściu przez odźwiernik (rodzaj tamy otwieranej dla opróżnienia żołądka), pokarm przesuwany jest do początkowego odcinka jelita cienkiego, zwanego dwunastnicą. Do dwunastnicy uchodzą też przewody odprowadzające produkowaną przez wątrobę żółć oraz wytwarzane przez trzustkę enzymy. Znacznie strawiony pokarm jest wchłaniany przez silnie pofałdowaną błonę śluzową dwunastnicy.
Kolejna część przewodu pokarmowego to jelito cienkie. Tutaj składniki pokarmowe są intensywnie wchłaniane przez miliony wypustek błony śluzowej (kosmki jelitowe). Długi odcinek tej części przewodu pokarmowego oraz olbrzymia powierzchnia pofałdowanej błony śluzowej daje możliwość wchłonięcia odpowiedniej (albo nawet nadmiernej) ilości składników pokarmowych. Przesuwające się dalej resztki pokarmowe dostają się w końcu do jelita grubego. Tu następuje wchłanianie wody i formowanie kału. Kał zostaje świadomie (u dzieci starszych) lub nie (niemowlaki) wydalony przez odbyt.
Jaką chorobą jest zespół jelita drażliwego?
Zespół jelita drażliwego należy do tzw. zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego, które są spowodowane nieprawidłową czynnością motoryczną przewodu pokarmowego bez pierwotnych zmian organicznych. Choroba ta dotyczy 10-20% populacji ogólnej. Częściej chorują dziewczęta. Najczęściej rozpoczyna się w późnym okresie młodzieńczym i wczesnym dorosłym.
Co jest przyczyną zespołu jelita drażliwego?
Do tej pory nie udało się ustalić konkretnej przyczyny zespołu jelita drażliwego. Wśród przyczyn wymienia się zmianę podatności jelita na rozciąganie (stosunkowo małe bodźce wywołują dużą reakcję), wzrost aktywności motorycznej jelita, zaburzenia hormonalne, nietolerancję pokarmów oraz uwarunkowania psychologiczne. Wiążą się one z czynnikami genetycznymi i środowiskowymi. Dzieci dziedziczą po rodzicach usposobienie i temperament, uczą się od nich postaw i zachowań (w tym żywieniowych). Często choroba ta wiąże się z zaburzeniami emocjonalnymi i stresem. Czynniki te powodują wzmożoną reakcję jelita na przesuwającą się treść pokarmową, tak, że dochodzi do bolesnych skurczów, częstych wypróżnień i biegunki.
Kiedy możesz podejrzewać, że Twoje dziecko może mieć zespół jelita drażliwego?
Jeśli u Twojego dziecka występują przez co najmniej 3 miesiące
(niekoniecznie nieprzerwanie):
- ƒƒ bóle brzucha (najczęściej rozlane, kolkowe, ustępujące po wypróżnieniu)
- ƒƒ biegunka (częstsze niż 3 razy dziennie oddawanie luźnego stolca)
- ƒƒ zaparcia (trudności w oddawaniu stolca, który pojawia się rzadziej niż 3 razy w tygodniu, jest twardy i powoduje ból podczas wypróżnienia)
- ƒƒ uczucie niepełnego wypróżnienia
- ƒƒ bolesne parcie na stolec
- ƒƒ obecność śluzu w stolcu
- ƒƒ wzdęcia brzucha
możesz podejrzewać, że Twoje dziecko cierpi na zespół jelita drażliwego.
Objawom powyższym towarzyszyć mogą:
- ƒƒ zgaga
- ƒƒ bóle głowy
- ƒƒ zaburzenia snu
- ƒƒ uczucie znużenia
- ƒƒ bóle grzbietu
- ƒƒ kołatania serca
Czy wizyta u lekarza jest konieczna?
Wizyta u lekarza jest konieczna, aby wykluczyć inne możliwe przyczyny dolegliwości oraz wdrożyć odpowiednie postępowanie. Lekarz przeprowadzi dokładną rozmowę na temat występujących u dziecka dolegliwości, a następnie dokładnie zbada dziecko. Wybierając się do lekarza, musisz pamiętać, od jak dawna u dziecka występują dolegliwości oraz znać ich charakter i ewentualny związek ze stresem, pokarmami lub innymi czynnikami.
Jakie badania dodatkowe mogą być pomocne w rozpoznaniu?
Prawdopodobnie lekarz zleci wykonanie pewnych badań dodatkowych. Najczęściej jest to morfologia krwi, próby “wątrobowe” i “nerkowe”, jonogram, poziom glukozy we krwi, badanie ogólne moczu, badanie kału na obecność pasożytów lub krwi utajonej. Badania te pozwalają w 95% przypadków wykluczyć istnienie organicznych przyczyn dolegliwości. Czasami konieczne jest wykonanie badań obrazowych, takich jak kolonoskopia czy badanie rentgenowskie jelita grubego. Jeżeli twoje dziecko ma niepokojące objawy zamów domową wizytę lekarską. Dobry lekarz pomoże Ci ustalić plan dalszego postępowania diagnostycznego i terapeutycznego.
